We zitten in de gevangenis!
Door: Eddy en Arjenne
Blijf op de hoogte en volg EDAR
07 Februari 2017 | België, Houdeng-Aimeries
De terugreis verloopt vlot. Weinig volk op de boot. We slapen in een zetel maar in een compartiment waar wij de enigen zijn.
Eén overnachting in Spanje en eentje in Frankrijk en daarna zijn we thuis in het chalet, met temperaturen tot -9 ‘s nachts, maar dit heeft ook zijn charmes.
Na enkele dagen rust beginnen we in de eerste plaats het nodige te ondernemen om onze situatie te “reglementeren”.
We hopen een tijdje bij de zus van Eddy gedomicilieerd te zijn. Gewoon zolang tot onze verblijfsvergunning in Bulgarije in orde wordt gebracht.
Waarom die tussenstap?
Tot nu toe hebben we een “referentieadres”, een adres waar de briefwisseling toekomt maar waar je niet woont. Dit is wettelijk, maar enkel 1 jaar geldig. Dat jaar is nu voorbij en aangezien we niet doorgezet hebben in Bulgarije en we de administratieve jungle van Marokko de rug hebben toegekeerd, zijn we nu, wettelijk gezien, “echte” nomaden geworden.
We ondernemen de nodige stappen, schrijven ons in bij het gemeentehuis van La Louvière en dan is het wachten op de wijkagent.
Na onze inschrijving denken we een week respijt te hebben en vertrekken voor enkele dagen naar de dochter van Eddy.
Echter, drie dagen na onze inschrijving staat de wijkagent bij de zus aan de deur. Oeps! Zij moet het uitleggen. De wijkagent kan absoluut niet zeggen wanneer hij terugkomt.
De maandag van de tweede week zijn we terug. Eddy meldt zich bij het politiekantoor, schrijft email, telefoneert, maar…wachten is de boodschap. Geen verdere communicatie.
We zijn nu dinsdag van de derde week en zitten opnieuw te wachten. We kunnen geen kant op, geen wandeling maken, niets om handen, niets te doen, behalve van Facebook naar een echt boek en terug. Met af en toe een omweg via een krant.
We worden dus als het ware gegijzeld door de Waalse politie, wij die klagen over de Marokkaanse aanpak ☺….
Tijdens het weekend gaat onze enkelband gelukkig af en kunnen we ons verplaatsen naar familie en vrienden. Olijfolie leveren, massa’s kleren inladen (voor Marokko), taart eten, verhalen vertellen, maar toch verkeren we in de onmogelijkheid om onze verdere stappen werkelijk te plannen.
Eén overnachting in Spanje en eentje in Frankrijk en daarna zijn we thuis in het chalet, met temperaturen tot -9 ‘s nachts, maar dit heeft ook zijn charmes.
Na enkele dagen rust beginnen we in de eerste plaats het nodige te ondernemen om onze situatie te “reglementeren”.
We hopen een tijdje bij de zus van Eddy gedomicilieerd te zijn. Gewoon zolang tot onze verblijfsvergunning in Bulgarije in orde wordt gebracht.
Waarom die tussenstap?
Tot nu toe hebben we een “referentieadres”, een adres waar de briefwisseling toekomt maar waar je niet woont. Dit is wettelijk, maar enkel 1 jaar geldig. Dat jaar is nu voorbij en aangezien we niet doorgezet hebben in Bulgarije en we de administratieve jungle van Marokko de rug hebben toegekeerd, zijn we nu, wettelijk gezien, “echte” nomaden geworden.
We ondernemen de nodige stappen, schrijven ons in bij het gemeentehuis van La Louvière en dan is het wachten op de wijkagent.
Na onze inschrijving denken we een week respijt te hebben en vertrekken voor enkele dagen naar de dochter van Eddy.
Echter, drie dagen na onze inschrijving staat de wijkagent bij de zus aan de deur. Oeps! Zij moet het uitleggen. De wijkagent kan absoluut niet zeggen wanneer hij terugkomt.
De maandag van de tweede week zijn we terug. Eddy meldt zich bij het politiekantoor, schrijft email, telefoneert, maar…wachten is de boodschap. Geen verdere communicatie.
We zijn nu dinsdag van de derde week en zitten opnieuw te wachten. We kunnen geen kant op, geen wandeling maken, niets om handen, niets te doen, behalve van Facebook naar een echt boek en terug. Met af en toe een omweg via een krant.
We worden dus als het ware gegijzeld door de Waalse politie, wij die klagen over de Marokkaanse aanpak ☺….
Tijdens het weekend gaat onze enkelband gelukkig af en kunnen we ons verplaatsen naar familie en vrienden. Olijfolie leveren, massa’s kleren inladen (voor Marokko), taart eten, verhalen vertellen, maar toch verkeren we in de onmogelijkheid om onze verdere stappen werkelijk te plannen.
-
07 Februari 2017 - 18:08
William Willox:
Hello Arjenne & Eddy
Worden jullie dat niet moe ?. Waarom kopen jullie geen Jet dat is wat sneller.
Wees voorzichtig op den travel !
Vriendelijke groeten
Imelda en William
ps. groetjes en ook beste wensen aan Suzette.
-
07 Februari 2017 - 19:50
Chris:
Hey Eddy en Arjenne
wat een toeval zeg, ik zit ook in de gevangenis. Zit opgesloten van 8 tot 5 zonder daglicht en onder streng toezicht.
Ik mag alleen iets eten als er een soort van toet gaat. De bewakers vallen niet mee en faceboek is al helemaal uit den boze. Af en toe komt er dan zo een guardien kijken om te zien of ik nog bezig ben met de opgelegde taken.. Foefelen gaat niet want moet formulieren invullen waar instaat wat ik doe per uur. De medegevangenen vallen wel goed mee eigenlijk. tja..we zitten tenslotte in hetzelfde schuitje. Na vijf uur mag ik dan het pand verlaten om de familie te bezoeken maar de volgende dag moet ik mij weer aanmelden aan de gate om 8 u en geen seconde later. Anders onderga ik weer weer enkele lompe opmerkingen van de guardiens. En dat herhaalt zich zo al rond de 30 jaar. Ik moet wel eerlijk zeggen dat we daarvoor een kleine vergoeding krijgen, net genoeg om de dagdagelijkse benodigdheden aan te schaffen en ja das ook waar.....koffie en water zijn gratis. Gelukkig maar want de temperaturen kunnen hier serieus oplopen. Tot 37 graden in mijn kooi. En blijven werken hé.
Volgens mijn rechter zal ik het pand de eerste jaren nog niet kunnen verlaten, nochtans de horizon lacht naar mij.
Ik geef jullie een goede raad, bijt door de zure appel even, t is voor niemand niet gemakkelijk maar veel lachen helpt. Dat doen wij ook constant dan hé (ook bij deze)
beste groetjes
uw lotgenoot
chris wolfs
-
07 Februari 2017 - 20:46
Frank En Linda:
Dag Eddy en Arjenne,
Dat is België,wachten en nog eens wachten geduld is een mooie deugd.
Geniet toch maar van het verblijf in België.
Groetjes
Frank en Linda -
08 Februari 2017 - 17:04
DANNY :
Hallo ,wat erg dat jullie dit nog moeten meemaken ik dacht dat jullie domicile in de Ardennen was maar is precies niet zo en noch niet in orde ,ja hopelijk komt het allemaal wel vlug goed en vinden jullie een uitweg .
Zoals je zult weten heb ik ook een kleine dertig jaar geleden drie maanden in Tanger in de gevangenis gezeten een mager troost misschien voor jullie wees blij dat het hier in Belgie is en dat jullie niet in Tanger zitten ,kan je verzekeren moest ik na drie maand niet had kunnen terugkeren dat ik er nooit levend weg was geraakt inderdaad de hel van Tanger dus zorg vooral ginder ook dat je met de nodige papieren in orde bent want daar word je zeer vlug opgesloten ,allerbeste we horen mekaar nog :) Groetjes Danny .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
