Dzhulyunitsa

Maandag 16 mei 2016

Na alle regelingen, familiebezoeken, een nacht slapen bij de ouders van Arjenne, zijn we terug op weg. Arjenne rijdt, Eddy schrijft!
Deze morgen rond 9.30u vertrokken uit Nieuwkoop (Nederland) en op weg naar een hotelletje in Oostenrijk. We naderen Frankfurt en het is 10 graden buiten. De temperaturen dalen in plaats van te stijgen. Deuh...

Dinsdag 17 mei 2016

Overnachting in Oostenrijk, Wolfsegg am Hausruck! Gisteravond was het er 4 graden. We zijn "on the road again" sinds 8.30u. Richting Hongarije. Nu is het 12u en toch al 15 graden. Yes.

We bereiken Roemenië en stoppen in Izvin, hotel Roco. De “Roze” kamer. Veel pracht en praal (te begrijpen volgens Roemeense normen) voor weinig geld.

Woensdag 18 mei 2016

Nog 400 kilometers te gaan. Binnendoor, op Roemeense en Bulgaarse wegen, wil dat zeggen: een hele dag. Tegen 19 uur komen we aan in Dzhulyunitsa (zeg maar Djuliunitsa). Er wacht ons een warm welkom van de buren. Ze zijn blij dat we er zijn. We praten wat bij en gelukkig is Teodor erbij, hij vertaalt wat wij niet begrijpen naar het Engels. Teodor is jongen uit het dorp en is 21 jaar.

Als we de tuin inlopen, hebben we direct zin om opnieuw in de auto te stappen en weg te rijden. Het onkruid komt op sommige plaatsen tot boven onze hoofden (zie foto).

Zoals gewoonlijk na lange tijd, is ons huis gevuld met spinnenwebben en is het vuil. Maar onze slaapkamer is gelukkig redelijk netjes, we maken het bed op, kruipen onder de wol en vallen voldaan in slaap.

Donderdag begint met uitladen van de auto. We plaatsen alles in één slaapkamer en sorteren achteraf. Beetje bij beetje. Veel moet ingepakt blijven omdat er nog geen plaats voor is.
Boris en Helena, de overburen brengen een welkomst “maaltijd”. Vriendelijk als altijd.

Het werk kan beginnen. De tuin (Eddy deed al een poging), het huis schoonmaken (Arjenne maakte al een start) en daarna de renovaties. Nogmaals, beetje bij beetje (Malko po malko).

Momenteel vergt het een enorme inspanning om de moed erin te houden. Alles komt tegelijk op ons af. Uit ervaring weten we gelukkig dat we na een tijdje weer licht in de tunnel beginnen te zien en verder gaan.

Eén van de eerste dingen die we in orde brengen zijn (deze keer) Bulgaarse paperassen, een kleine modem in het huis en een Bulgaarse simkaart. Zodoende zijn we terug in jullie middens.