De Bruiloft
Blijf op de hoogte en volg EDAR
05 April 2016 | Marokko, Oujdia
De Bruiloft.
Toen we naar Oujda kwamen was prioriteit nummer één voor Eddy, de voordeur en het metaalwerk voor de vensters te verven. Inmiddels is het hele huis onder handen genomen. Vier dagen schilders in huis om alle plafonds te schilderen en een gedeelte van de muren is tegen vocht behandeld en opnieuw bespoten.
Omar, de schilder, trouwt op 25 maart en wij zijn uitgenodigd op het feest. Op woensdagavond 23 maart om acht uur staat Mimoun, de vader van de bruidegom en inmiddels vriend van Eddy, aan de deur en vraagt of wij donderdag 24 maart meegaan om de bruid halen in Nador (140km). Volgens hem gewoon ’s middags wat eten, beetje wandelen en dan terug naar Oujda. Kleding maakt niet uit. La mouskila, geen probleem…. Om 9 uur ’s morgens, staan wij voor de deur bij Mimoun, volgens afspraak. Beiden in jeans. Om 11 uur rijden we uiteindelijk weg. Heel de familie, voor ons onbekend, en wij. Na een half uur rijden, komt de bruidegom er achter dat hij zijn kostuum is vergeten. Iedereen aan de kant van de weg. Eén auto rijdt terug naar Oujda om het kostuum te halen. Ongeveer 2 uur later, komen we al toeterend aan in een dorpje vlakbij Nador. Tot onze verbazing staat er een hele grote, prachtig versierde tent, gevuld met familie en vrienden van de bruid. Mannen moeten apart van de vrouwen. Mannen casual gekleed, vrouwen om het mooist. Arjenne in jeans, verloren tussen al het schoon. Wat een ervaring. Enfin het is uiteindelijk wel een leuke belevenis. Gelukkig is er een vrouw die Frans spreekt, zij beantwoordt alle vragen en vertelt wat er gaat gebeuren. Eddy amuseert zich bij de mannen. Het is een middag van eten, eten en nog eens eten. De bruid kleedt zich die dag 3x om. De ene jurk nog mooier dan de andere. De bruidegom trekt pas bij haar laatste kledingwissel zijn kostuum aan. Bruid en bruidegom zitten heel de tijd samen of enkel de bruid, tentoongesteld op een zetel (zie foto). Telkens wanneer de bruid vertrekt om zich te verkleden, wordt er luid gezongen en ook met keelklanken geroepen door de rest van de familie, die haar ook begeleidt en helpt bij het omkleden. ‘s Avonds komt de bruid mee naar Oujda. Opnieuw de stoet van auto’s, aangevuld met de familie uit Nador, die meekomt voor het feest van 25 maart en opnieuw al toeterend. Dit keer door heel de stad Oujda. Het is negen uur ’s avonds en we worden gevraagd om nog mee naar binnen te gaan om wat na te praten. Dit wijzen we vriendelijk af. Al de emoties van die dag maken dat we naar huis verlangen en dringend naar bed willen.
De dag erna, feest bij de bruidegom in het huis van Mimoun. We worden om 19 uur verwacht. Arjenne beter voorbereid dan gisteren, jurk aan etc. netjes dus. Al de rest van de genodigde vrouwen dit keer casual gekleed. Nou ja, we leren bij. Weer mannen gescheiden van de vrouwen. Weer eten, eten, eten en thee drinken. Bij de mannen zijn er super zangers uitgenodigd. Om 00.30 uur liggen we moe weer in ons bed. Een ervaring rijker. Het feest is afgelopen! Onze eerste Marokkaanse bruiloft.
. Via deze link kunnen jullie een beetje meegenieten:
https://www.dropbox.com/s/4ho0gp8dtqznvfw/2016-03-24%2020.32.14.mov?dl=0
. Via deze link nog wat extra foto's:
https://eddyandarjenne.wordpress.com/2016/03/
Toen we naar Oujda kwamen was prioriteit nummer één voor Eddy, de voordeur en het metaalwerk voor de vensters te verven. Inmiddels is het hele huis onder handen genomen. Vier dagen schilders in huis om alle plafonds te schilderen en een gedeelte van de muren is tegen vocht behandeld en opnieuw bespoten.
Omar, de schilder, trouwt op 25 maart en wij zijn uitgenodigd op het feest. Op woensdagavond 23 maart om acht uur staat Mimoun, de vader van de bruidegom en inmiddels vriend van Eddy, aan de deur en vraagt of wij donderdag 24 maart meegaan om de bruid halen in Nador (140km). Volgens hem gewoon ’s middags wat eten, beetje wandelen en dan terug naar Oujda. Kleding maakt niet uit. La mouskila, geen probleem…. Om 9 uur ’s morgens, staan wij voor de deur bij Mimoun, volgens afspraak. Beiden in jeans. Om 11 uur rijden we uiteindelijk weg. Heel de familie, voor ons onbekend, en wij. Na een half uur rijden, komt de bruidegom er achter dat hij zijn kostuum is vergeten. Iedereen aan de kant van de weg. Eén auto rijdt terug naar Oujda om het kostuum te halen. Ongeveer 2 uur later, komen we al toeterend aan in een dorpje vlakbij Nador. Tot onze verbazing staat er een hele grote, prachtig versierde tent, gevuld met familie en vrienden van de bruid. Mannen moeten apart van de vrouwen. Mannen casual gekleed, vrouwen om het mooist. Arjenne in jeans, verloren tussen al het schoon. Wat een ervaring. Enfin het is uiteindelijk wel een leuke belevenis. Gelukkig is er een vrouw die Frans spreekt, zij beantwoordt alle vragen en vertelt wat er gaat gebeuren. Eddy amuseert zich bij de mannen. Het is een middag van eten, eten en nog eens eten. De bruid kleedt zich die dag 3x om. De ene jurk nog mooier dan de andere. De bruidegom trekt pas bij haar laatste kledingwissel zijn kostuum aan. Bruid en bruidegom zitten heel de tijd samen of enkel de bruid, tentoongesteld op een zetel (zie foto). Telkens wanneer de bruid vertrekt om zich te verkleden, wordt er luid gezongen en ook met keelklanken geroepen door de rest van de familie, die haar ook begeleidt en helpt bij het omkleden. ‘s Avonds komt de bruid mee naar Oujda. Opnieuw de stoet van auto’s, aangevuld met de familie uit Nador, die meekomt voor het feest van 25 maart en opnieuw al toeterend. Dit keer door heel de stad Oujda. Het is negen uur ’s avonds en we worden gevraagd om nog mee naar binnen te gaan om wat na te praten. Dit wijzen we vriendelijk af. Al de emoties van die dag maken dat we naar huis verlangen en dringend naar bed willen.
De dag erna, feest bij de bruidegom in het huis van Mimoun. We worden om 19 uur verwacht. Arjenne beter voorbereid dan gisteren, jurk aan etc. netjes dus. Al de rest van de genodigde vrouwen dit keer casual gekleed. Nou ja, we leren bij. Weer mannen gescheiden van de vrouwen. Weer eten, eten, eten en thee drinken. Bij de mannen zijn er super zangers uitgenodigd. Om 00.30 uur liggen we moe weer in ons bed. Een ervaring rijker. Het feest is afgelopen! Onze eerste Marokkaanse bruiloft.
. Via deze link kunnen jullie een beetje meegenieten:
https://www.dropbox.com/s/4ho0gp8dtqznvfw/2016-03-24%2020.32.14.mov?dl=0
. Via deze link nog wat extra foto's:
https://eddyandarjenne.wordpress.com/2016/03/
-
05 April 2016 - 15:33
Karin:
Geweldig, wat een verhaal.
ja Arjenne, dat wordt dan vaker jurkjes dragen haha.
veel plezier daar, liefs Karin
-
05 April 2016 - 15:38
Karine Dendooven:
Ja dat zal zeker een ervaaring zijndat zal wel heel anders zijn dan bij ons de groetjes en bedankt voor het mailtje
-
05 April 2016 - 20:24
Karen:
Wauw! Wat prachtige foto's ! Echte prins en princes , als je dit ziet denk je direct aan een sprookje!
Fijn te horen dat jullie het goed hebben en zich goed amuseren! Toi toi toi! -
05 April 2016 - 23:35
Chris Wolfs:
Ahlan wa sahlan ya Eddy en Arjenne
Wat een belevenis, vermoeiend maar o zoo tof en gastvrij!
Dat maak je alleen daar mee he. Hilarische en tevens genante momenten hé door het cultuurverschil.
Ook proficiat met de aanschaf van de schapen in dat dorpje. Jullie zijn echt geintegreerd daar nu.
Ook de anekdote met die politieman is een mooi verhaal en vooral een mooi gebaar van die man. Wat een verschil met de mensen hier hé. Frappant wat een verschil er zit tussen mensen van dezelfde afkomst die daar wonen, met die die hier opgegroeid zijn in het Brusselse of Antwerpse of Charleroi en die kanten. Hier gaat het bij sommigen (natuurlijk niet allemaal) serieus de verkeerde kant op. Gelukkig schamen de meesten zich purper in hun plaats. Erg. Er wordt aan gewerkt hier. Paasvakantie zit er op, maar dankzij jullie reizen we toch een beetje mee hé.( nou lekker goedkoop zeg zo meereizen).
Het ga jullie goed hé daar, en wens het nieuwe koppel alvast een dikke proficiat toe en een mooie toekomst vanuit het verre vaderland.
Stuur nog maar foto's, mooi!
groetjes
chris el awwal
-
07 April 2016 - 20:17
Willox Jean - Pierre:
Heel mooi feest .Daar weet men nog te genieten ,hier denken we dat we genieten ,maar in feite worden we door allerlei instanties in de luren gelegd belogen en bedrogen ,en dit meestal door onze "eigen"mensen.
Geniet er ginder van .Christine vandaag voor de 24e maal geopereerd ,alles goed verlopen en nu revalideren.Tot later eens .
Groeten
j.p en Christine -
13 April 2016 - 14:26
Salmi Mimoun:
IK heb geen tegen reactie, maar in chaa Allahou een positive reactie. Mevrouw, Arjenne uw ben fatastiek vrouw u ben een mooie werk gedaan op jouw blog.Gefeliciteerd !Ik probeer altijd mijn cultuur, mijn islam , onze leven Nederlanders en belgies mensen. Mijn moeder land is Marokko en mijn vader land Nederland en precies Nijmegen. Ik wens aan jouw en Eddy prachtige vakantie. Jullie zijn nog in Oujda?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
