De werken, vervolg

Terwijl ik dit schrijf, zit ik op het terras van wat ooit onze huiskamer moet worden. Sinds gisteren hebben we daar onze oude bed/zetel gezet zodat we heerlijk kunnen genieten van het uitzicht en een plekje hebben om te zitten, anders dan aan onze keukentafel. We moeten dit gedeelte van het huis op dit moment wel delen met een koppel musjes. Zij maakten hun nest in een gat in de muur van onze huiskamer.

Wat de werken betreft, die komen maar gestaag op gang. Als je andere verhalen leest van mensen die in Bulgarije iets verbouwen, dan is ons verhaal niet verschillend. Het kluwen, zoeken naar de juiste persoon om werken uit te voeren, is een hele opdracht waarbij je zeker de moed niet mag verliezen.

Na een aantal telefoontjes en dankzij onze vriend Teodor, die Bulgaars en Engels spreekt, krijgen we een “ramenman” te pakken. Deze stuurt een werker om opmetingen te doen, en we zullen een offerte krijgen. Daarna niets meer, zelfs de telefoon wordt niet meer opgenomen. Hij stuurt zijn kat.

Eén aannemer, ons aangeraden door Desi, onze tussenpersoon en grote hulp, kan pas rond 10 juli beginnen. Deze stuurt een offerte zonder het huis te hebben gezien. Dat geeft ons twijfels. Hij gaat voort op de aanwijzingen van de elektrieker. Aangezien we niet tevreden zijn met de datum (achteraf bekeken, WEL, met de offerte) komt Desi met iemand anders.

Deze aannemer heeft heel veel commentaar. Hij kan dingen niet verwezenlijken die Eddy nochtans eenvoudig vindt. Hij lijkt pessimistisch, alles is een probleem. Maar hij gaat een offerte sturen. Als wij akkoord zijn met de prijs kan hij direct starten.

De dag daarop, krijgen we Vladimir over de vloer. Weer gestuurd door Desi, omdat de vorige aannemer beslist heeft om geen offerte te sturen.
Vlad spreekt vlot Engels, begrijpt volledig wat Eddy wil, zit op dezelfde golflengte. Hij zorgt voor een andere “ramenman” en de dag daarna komt hij weer langs met de medewerkers. Alles wordt opnieuw opgemeten en klaar. Als we akkoord gaan met de prijs hebben binnen de twee weken ramen en kan de rest van het werk maandag (verleden maandag) al starten. Wij enthousiast…… Totdat we de offerte krijgen. Om achterover te vallen. De prijs is in euro, maar, zelf al waren dit Bulgaarse leva, (delen door 2) dan zou het nog teveel geweest zijn.

Teneinde raad en een slapeloze nacht, stemmen we toe voor de ramen en maken hem wijs dat we over de rest nog moeten nadenken.

Het positieve nieuws is dat de elektrieker zijn werk deed en dit aan een heel democratische prijs. Hij geeft ons een berekening voor de rest van het werk en stelt voor om met zijn eigen “brigade” (ploeg) de werken uit te voeren. Helaas kan hij ook pas rond 10 juli starten. Hier gaan we uiteindelijk mee akkoord en beslissen dat wat we zelf kunnen, we ook zelf gaan doen.

De buitenmuur van de toekomstige keuken voorzien we van een laag cement. Zo toont het al iets mooier.

Eddy draait de deur van de badkamer om. Deze ging naar binnen open, maar omdat de badkamer niet zo heel groot is, willen we die liever naar buiten open laten gaan.

We onderhouden de tuin, houden het huis min of meer netjes en doen nog duizend en één dingen. Van ‘s morgens tot ‘s avonds.

Zodanig dat we vergeten dat er buiten ons huis nog een wereld is. De prachtige natuur, het dorp, de rivier. Ergens begint er een alarmbelletje te rinkelen dat zegt, “denk aan ontspannen”. Zo niet zijn de vier maanden om zonder af en toe te relaxen, en dat is niet de bedoeling.

In haar lege momenten studeert Arjenne de Bulgaarse taal. Eddy heeft geen tijd (zegt hij) maar leert wel door de gesprekken (vooral met aannemers) en door Arjenne die hem af en toe vragen stelt zoals: welke dag is het vandaag in het Bulgaars….?

Het weer is goed, af en toe wat regen, maar niets in vergelijking met België en omliggende landen.


We zetten bij dit verslag weer wat foto's maar als je er meer wilt zien ga je best naar onze blog: https://eddyandarjenne.wordpress.com/
Kijk bij Archief en daar vind je al onze verslagen terug.