Sahara 2

Op donderdag 8 december hebben we om 14 uur een afspraak met Youssef in Merzouga. Het plan is dat we om 15 uur met de dromedarissen de duinen in trekken naar een tentenkamp.
Zoals altijd zijn wij te vroeg op de afspraak. We worden vriendelijk onthaald met thee en koekjes. Youssef vertelt dat er nog 4 mensen meegaan. Wanneer deze er om 15 uur nog niet zijn, mogen wij al vertrekken met de broer van Youssef, Ismaël. We willen graag een “tulband” ofwel “tagelmust” op ons hoofd, zoals de echte Toeareg. Zo gezegd, zo gedaan (zie foto’s). We begrijpen nu het nut van deze dingen, wanneer in de woestijn de wind en het zand rond je hoofd waait en de zon hamert.

Na anderhalf uur “hobbelen” verzoekt Ismaël ons af te stappen. Opnieuw moeten we de berg op, nog hoger dan de vorige…. dit om opnieuw een zonsondergang te bewonderen. Wanneer we bovenop de berg staan, zien we aan de andere kant, aan de voet van de berg, het tentenkamp. De zonsondergang is weer mooi.

Hierna dalen we af naar het kamp waar inmiddels de andere gasten ook zijn toegekomen. Ieder koppel krijgt een tent toegewezen. Drie berber mannen, Youssef, Ismaël en Hassan bereiden een heerlijke tajine. We eten, drinken thee en luisteren rond het kampvuur naar het zingen en getrommel op de tamtam van onze vrienden en kijken naar de sterren. De zes dromedarissen worden vastgelegd en slapen een beetje verder op. Morgen moeten ze goed uitgerust zijn om ons weer naar Merzouga te hobbelen.

Na een goede nachtrust, worden we om 7 uur gewekt. Waarom? Om weer de berg op te klimmen en deze keer de zonsòpgang te zien. Gelukkig is er maar één zonsopgang en één ondergang per dag. Normaal gezien volgt daarna het ontbijt en de terugreis. Naargelang we de berg afkomen, merken we echter dat onze gidsen wat nerveus zijn. Reden: de dromedarissen zijn verdwenen! 2 sporen leiden terug naar Merzouga, 4 andere sporen leiden naar de grens met Algerije. Ismaël en Hassan gaan op pad om de verlorenen terug te halen. Ondertussen maakt Youssef ons een smakelijk ontbijt klaar. Om de tijd te verdrijven, gaan we sandboarden. Leuk.
Eerst komt Hassan terug met 2 dromedarissen die heerlijk naar huis waren gelopen. Een uur later verschijnt Ismaël met de 4 andere die Algerije wilden bezoeken. De terugreis kan aangevangen worden. Met pijn aan ons “gat” arriveren we anderhalf uur later weer in Merzouga.

We hebben ervan genoten. Helaas één minpunt. Je hebt een bepaald beeld in je hoofd van rust en vrede in de woestijn. Terwijl we op de dromedarissen wachten, wordt dit beeld vertroebeld door de helden met hun motoren en hun quads die de stilte doorbreken en weinig respect tonen voor hun medemens die wil genieten van wat de woestijn zou moeten zijn. En wij zijn hier dan nog buiten het seizoen.

Hoog tijd om naar het dorp Ait Atmane te gaan want Aisha, de zus van onze vriend Mbarek, trouwt en daar wordt gefeest! We worden dringend verwacht.
Hierover de volgende keer meer.

We zetten bij dit verslag weer wat foto's maar als je er meer wilt zien ga je best naar onze blog: https://eddyandarjenne.wordpress.com/
Kijk bij Archief en daar vind je al onze verslagen terug.